Voleybol Tarihçe

Voleybol Amerikan William Morgan tarafından 1895'te ABD'de bulundu. Morgan YMCA adlı bir dernek üyesi olarak gençlerin spor yapması için bu oyunu geliştirmiştir. Morgan, bu oyunu basketboldan daha az fiziksel temas gerektiren bir oyun oluşturmak üzere basketbol, beyzbol, tenis ve hentbolun bazı özelliklerini biraraya getirmiş ve bu oyuna MINTONETTE atenisten baz almıştır ve 1.83 metreye kadar çıkarmıştır. Sonradan bu oyunun ismi Volleyball diye değiştirilmiştir ve iş adamları bu oyunu oynamaya başladı. İlk uluslararası turnuva 1913 yılında Asya kıtasında düzenlenmiş ve turnuvaya Çin, Japonya ve Filipinler katılmıştır.

1916'da Filipinler'de topu belli bir açıyla yükselterek başka oyuncu tarafından vurulması şeklinde hücuma yönelik bir stil geliştirilmiştir. Birinci Dünya savaşında Avrupa'ya gelen ABD askerleri voleybolu tanıtmaya başlamışlar ve 1917 yılında Y.M.C.A. üyesi ABD askerleri bu sporu Fransa'ya götürmüşlerdir. 1917 yılında Çekoslavakya'da oynanmaya başlamıştır. Aynı yılda oyun puanı 21'den 15'e düşürülmüştür. 2.13 metre olan file yüksekliği 2.43 metreye yükseltilmiştir. 1918 yılında sahadaki oyuncu sayısı 6 oyuncuyla sınırlı tutulmuştur.

Voleybol 1920'de Polonya'da oynanmaya başlanmış ancak her ülke oyun kurallarını değişik olarak belirlemiştir. Örneğin Asya kıtasında voleybol 9 kişiyle ve alçak filede oynanmıştır. 1922'de her takım için üç vuruştan sonra topu karşıya atma kararı alınmıştır. Daha sonradan voleybol popüler bir spor haline gelmiş ve bugünlere ulaşmıştır.

PAS ÇEŞİTLERİ: Servis sonrası pas genelde zordur, çünkü servis genelde hızlı olur ve eğik şekilde gelir veya bazı durumlarda yönünü belirlemek çok zor olabilir. Karşılayıcının bir avantajı, smaçla kıyaslandığı zaman pas için daha fazla zamanı olmasıdır. Sabit oyun kurucuya pas sıklıkla oyunun alt seviyelerinde verilir. Hedef sabit olduğu için bunu yapmak daha kolaydır. Hareketli oyun kurucuya pas oyunun her seviyesinde verilir. Pas, oyun kurucunun hareket edeceği hedef alana ve oyun kurucunun biraz önüne verilmelidir. Blokun etkinliğini azaltmak için oyunun üst seviyesinde ön saha oyuncusu hücumcuya direk pas verilir. Pasör topu direk olarak smaç yapacak oyun kurucu/hücumcuya verir. Pasör savunma dizilişinde geniş boşluk gördüğünde bazen atak pas verilir. Bir veya iki oyuncunun topa vurmak için saha dışına çıkması gerektiği durumlarda bu olabilir. Bazen yan pas gerekir. Oyunun spontan doğası nedeniyle, her zaman mükemmel pas vermek mümkün olmuyor. Top pasörün yanına düştüğünde ve pasörün ortaya doğru pas vermesi mümkün olmadığında lateral pas verilmelidir. Oyuncu ayağını sürükleyerek pozisyonu alarak ağırlığın kaymasına ihtimal vermelidir. Yine top vücut alanını geçmeden oynanmalıdır. Top bedenin orta kısmının dışında oynandığı için, pasın tamamlanması için gereken doğru açıyı sağlamak için öne doğru oynanmalıdır. Yan pasta ön kollar normal pastaki gibi ayarlanmalıdır, fakat kollar vücudun yanına doğru açılır. Top temas noktasından hedef alanına doğru yönlendirmek için düzlem ayarlanmalıdır. Bunun için kolu hedeften uzağa doğru kaldırmak ve düzlemi hedefe doğru kaydırmak gerekir. Düşük pas verilemediği zamanlar yüksek pas verilir. Bunu oyun kurarken olduğu gibi açık ellerle veya ters ön kol pası verilerek yapabilirsiniz. Fakat açık ellerle sert gelen topu karşılamak ve “çift temas” veya “taşıma” gibi değerlendirilmemesi zordur. Ters ön kol pası, top göğüs seviyesinde veya daha yüksekteyken yapılır. Gerektiği zaman dizler bükülerek pasın kafa seviyesinde karşılanması sağlanır. Eller ve ön kollar alçak pasta olduğu gibi aynı pozisyonda tutulur; fakat omuzlar kafa seviyesinde ve öne doğru verilir. Topa, ulna kemiğinin (kolun, küçük parmakla aynı taraftaki kemiği) arkasında temas edilir ve üst tarafa ve hedef alana doğru açı verilir. Pas pratiği için en iyisi servis karşılamaktır. Başlangıç talimleri, bir kişinin pasöre yumuşak olarak topu atmasıyla yapılabilirken, gerçek oyun talimleri servisleri karşılamakla yapılır. Servisi karşılarken, topun smaçtan gelene göre daha yavaş gelmesine rağmen, topun önündeki hava basıncı nedeniyle sıklıkla yön değiştireceği unutulmamalıdır. Top yukarı, aşağı veya yanlara hareket edebilir. Gerçekte, servisten sonraki uçuş sırasında buna benzer üç dört hareket değişikliği olabilir. Öğrenim Gelişimi Kontrolü Başlangıç Özellikler 1) Pasöre fırlatma 2) Sabit hedef / belirleyiciye pas 3) Servis pası Orta Özellikler 4) Yan pas (vücut ortasının dışına) 5) Yüsek top pası (vücut ortasının üstünde) 6) Hareketli belirleyiciye pas İleri Özellikler: 7) Alçak eğilimli pas 8) Belirleyici/hücumcuya pas Açıyı ve topu zıplatmak için gereken bilek hareketini belirlemek için servisçiyi izleyin. Ön sıradaki oyuncular bel hizasının üzerinde top atmamalıdırlar. Bunu arka sıra oyuncularına bırakın. Top ön sıra oyuncuları tarafından oynanmışsa, topun mükemmel şekilde atılmadığı durumda önlem olarak, arka sıradaki oyuncular arkaya doğru oynamalılar. Arka-sıra oyuncuları topların %60-70’ini oynamalılar.

ÇALIŞMALAR 1) Çiftler) Partnerler bir-birlerine pas atar 2) (Çiftler) Her partner arka-arkaya iki vuruş yapar-biri kendine diğeri partnerine doğru. Bunun çeşitleri şunlardır: a) Önce kendine sonra partnerine atış b) Kendine pas, sonra çeyrek dönüş yapıp partnerine pas. c) Kendine pas, sonra yarım dönüş yapıp partnerine pas d) Kendine pas, sonra tam dönüş yapıp partnerine pas. 3) (Çiftler) Her partner arka-arkaya ön vuruş yapar. Bunun çeşitleri şunlardır: a) Kendine pas, sonra çömelerek kendine kol üstü pas (servis), sonra partnerine pas b) Kendine pas, çömelip kendine pas, daha sonra partnerine pas c) (Orta ve ileri oyuncular) kendine pas, öne doğru hareket edip yine kendine pas ve sonra partnerine pas. 4) (Çiftler) Çiftler sırayla topu pasöre atar – değişik yüksekliklerde farklı yönlerde (sağ ve sol) ve farklı hızlarda olacak şekilde. Bu işlem oyuncunun paslaşmada daha iyi adaptasyonu için zorlaştırılarak yapılır. 5) (Çiftler veya takımlar) Bir taraf servis kullanırken, servisi karşılayacak olanlar, bir hedefe veya bir kurucuya yönelik pas çalışması yaparlar. 6) Filenin diğer tarafından gelen topa ilk olarak atış, sonra servis, sonra da smaç mümkün olduğunda pas yapılır.


Oyuncuların Mevkileri
Pasör: Oyun kurucusudur. Smaçörlere ve orta oyunculara, hücum yapmaları için pas atar. Oyun kuruluşuna göre sahada 1 veya 2 tane bulunur. Yine oyun kuruluşuna göre, 3 numarada veya 3-5 3-1 çaprazında kullanarak oynayabilir.3 numara en ön alandır.

çapraz pasör: Pasör servise geçtiğinde öne gelen ve genellikle uzun pasla hucüm eden oyuncudur. 2 numara oyuncusu da denilebilir. Bu oyuncu 4-3 taktiğinde görev alır.

Smaçör: Smaçörler bir takımda hücum yapan oyunculardır.önde 2 ve 4 numarada bulunarak smaç yaparlar

Orta adamı: 3 numaradan oynayan ve kısa,kurşun,arkaya dolanarak tek ayakla vurulan paslarla hucüm eden elemanlara denir. Bu görevle 2 oyuncu sahada yer alır. Birisi servise geçtiğinde diğeri (yani "çaprazı") öne geçer, bu nedenle 3 numaralı bölge de sürekli hucüm bölgesidir.

Libero: Oyunun en arkasında duran savunma oyuncusudur. Servis atamaz, blok yapamaz, smaç basamaz. Takımdan farklı renkte forma giyer. Maçta veya takımda kaptan olamaz.

Orta oyuncu:Oyunun 6 numaralı bölgede bulunur. Rakipten gelen servisi ilk karşılaması gereken oyuncudur.


Taktikler
5-1: Tek pasör, iki smaçör, iki orta adamı ve bir pasör çaprazıyla sahaya çıkılan taktiktir. Pasör arka alana geçtiğinde, öncelikli olarak bir savunma oyuncusudur. Top pasöre gelirse, pasör topu karşılar ve pası atmakla yükümlü olan oyuncu pasör çaprazı olur, aksi takdirde pasör 3 metre içine kaçarak pasını atar ve yeniden savunma pozisyonunu alır. Pasörün arkada olduğu pozisyon takımın 3 oyuncusunun hucüm edebildiği, dolayısıyla güçlü oldukları pozisyondur.

Modern 4-2: İki pasör, iki smaçör, iki orta adamı ile oynanır. 4-2'den farkı, pasörlük görevinin arka alanda bulunan pasöre ait olmasıdır, öne geçen pasör, pasör çaprazı gibi oynar ve takım sürekli olarak 3'lü hucüm yapabilir.