BU YÜKÜ NİYE TAŞIYORUM DİYENLERE

Brenda yamaç tirmanisi yapmak isteyen genç bir kadindi. Bir gün cesaretini toplayarak bir grup tirmanisina katildi.

Tirmanacaklari yere vardiklarinda, neredeyse duvar gibi dik, büyük ve kayalik bir yamaç çikti karsilarina. Tüm korkularina ragmen, Brenda azimliydi. Emniyet kemerini takti, Ipi yakaladi ve kayanin dik yüzüne tirmanmaya basladi.

Bir süre tirmandiktan sonra, nefeslenebilecegi bir oyuk buldu. Orada asili dururken, gruptan yukarida ipi tutan kisi dalginliga düserek Ipi gevsetiverdi. Aniden bosalan ip, hizla Brenda'nin gözüne çarparak lensinin düsmesine neden oldu.

Lens çok küçüktü ve bulunmasi neredeyse imkânsizdi. Lens yamacin ortasinda bir yerlerde kalmisti ve Brenda artik bulanik görüyordu.

Ümitsizlik içinde Brenda, lensini bulmasi için Allah'a dua edebilirdi yalnizca. Ve içten içe düsünüp dua etmeye basladi.

"Allah'im! Sen bu anda buradaki tüm daglari görürsün. Bu daglar üzerindeki her bir tasi ve yapragi bildigin gibi, beni lensimin yerini de biliyorsun. Onu bulmama yardim et."

Patikalardan yürüyerek asagi indiler. Asagi indiklerinde, tirmanmak üzere oraya dogru gelen yeni bir grup gördüler.
Içlerinden biri "Aranizda lens kaybeden var mi?" diye bagirdi."

Brenda'nin sonradan ögrendigine göre, lensi bir karinca tasiyordu ve karinca yürüdükçe yavasça kayanin üzerinde hareket edip parlayan lens kizlarin dikkatini çekmisti.

Eve döndüklerinde Brenda lensini nasil bulduklarini babasina anlatacak ve bir karikatürcü olan babasi da agziyla lens tasiyan bir karinca resmi çizerek, karincanin üzerindeki baloncuga sunlari yazacakti:

"Allah'im! Bu nesneyi neden tasidigimi bilemiyorum. Bunu yiyemem ve neredeyse tasiyamayacagim kadar agir. Ama istedigin sadece bunu tasimamsa,senin için tasiyacagim.."

KISSADAN HiSSE: "BU YÜKÜ NIYE TASIYORUM" demeyin...